Het leed dat kinderopvang heet

Het leed dat kinderopvang heet... tsja, dat leek me wel toepasselijk.

Ik ben zo klaar met dat hele kinderopvang gedoe he, zou er spontaan van stoppen met werken. Helaas laat onze financiële situatie dat niet toe, anders wist ik het wel!

Laten we bij het begin beginnen.

In den beginne.. ha ha, nee hoor! Na mijn zwangerschapsverlof ben ik begonnen bij een nieuwe werkgever. N. naar De Tovertuin gebracht, ging allemaal goed. Tot dat de vakantie's over waren én de locatie waar zij zat ook nog eens ging verhuizen. De groep werd groter en N. heeft hier zeker een maand aan moeten wenen met veel tranen tot gevolg. Daarnaast blijkt N. gevoelig voor koemelk, dus: zo weinig mogelijk! In het schriftje geschreven en dan moeten ze dat wel weten toch? Nee dus! Op woensdag schrijf ik het erin, volgende dinsdag gaat ze er weer heen. Blijkt ze weer melk te hebben gehad. Goed, ik had het schriftje dinsdag niet gelezen dus ik wist dat niet. De dag erna haal ik haar weer op bij de opvang en lees ik het schriftje wel. In het schriftje staat dat ze genoten heeft van een lekkere fles met melk. Huh? Ik had toch geen extra melkpoeder meegegeven? Gevraagd? Blijkt ze gewone koemelk te hebben gehad! WTF?! Ik gevraagd waarom ze dat hebben gedaan? Nou ja, krijg je dan als antwoord. Gisteren heeft ze het ook gehad en toen had je er niets van gezegd, dus we dachten dat het wel weer mocht. WAAAT? Sorry hoor, maar dan is er toch iets mis met je bovenkamer. Wat als ze wel KMA had gehad? Dan had het mooi mis af kunnen lopen dacht ik!!! Woest was ik!

Dan is het opeens half november en wat schertst mijn verbazing? Ik krijg een brief van mijn grote vrienden van de belastingdienst met daarin de mededeling dat ik geen recht meer het op kinderopvangtoeslag en of ik even de ontvangen toeslagen terug wil betalen. Pardon?! Ik Tovertuig gebeld en blijkt dat het bedrijf wat de facturatie doet, Debicare, even vergeten was aan ons door te geven dat bij de verhuizing ook een nieuw LRK nummer was gekomen. Het oude LRK nummer waarop wij de toeslag aan hadden gevraagd bestaat niet meer. Goed, okay, kan gebeuren (mag niet, maar da's wat anders!) Opnieuw toeslag aangevraagd en...so far so good. Totdat ik op 20 december geen toeslag gestort krijg. Even wachten, misschien komt het morgen, je weet maar nooit. Maar nee hoor, al wat komt en gaat op mijn rekening, geen kinderopvangtoeslag. Shoot!! Belastingdienst gebeld. Mevrouwtje (ja, dat zei hij echt) u had de toeslag voor 2012 opnieuw aan moeten vragen. Alleen toeslagen die voor 1 november zijn aangevraagd lopen mee het nieuwe jaar in. NEEEEE! En daar begon de grote ellende, want inmiddels vriend baan kwijt dus ook nog maar recht op drie maanden toeslag. Kinderopvang na 1 maand stop gezet omdat je nooit weet hoe lang het natuurlijk gaat duren en toeslag aangevraagd want daar hadden we natuurlijk nog wel recht op zolang N. naar de opvang gaat.

Vervolgens krijgen we bericht van de belastingdienst. He? Er werd toch bezuinigd? Hoe kan het dan dat ik ineens zoveel kinderopvangtoeslag krijg? Nagevraagd en na drie weken, vele telefoontjes, stressoefeningen, frustratietranen en onmacht verder kwamen ze er dan toch eindelijk achter dat ze met het inkomen van mijn partner geen rekening hadden gehouden en of ik het ten onrechte ontvangen bedrag even terug wou betalen. Uh, sorry? Ik heb nog niets ontvangen hoor! Oh, maar u krijgt het wel. Nou, ik snapte er niets meer van!

Goed, alles terugbetaald, Daantje (ik dus) baan kwijt.

Inmiddels is het augustus 2012 en ben ik weer aan het werk. Heerlijk! Maar daar begint ook het kinderopvangleed weer! Gastouder gevonden, intake gesprek gehad en contracten getekend. Donderdag N. gebracht voor een halve dag. Ik was die dag niet fit en reageer dan niet altijd even opgewekt en vrolijk op alles om me heen. Dus zo ook toen ik N. weer ophaalde. Het was daar ook nog eens spitsuur (halen/brengen/eten) dus erg veel zin had ik ook niet om even gezellig te kletsen. Tot maandag! Eénmaal thuisgekomen N. in bed, ik op de bank even bijslapen, gaat opeens de telefoon. De gastouder. Ze wou nog even napraten. Nou, bel mij niet wakker, want dan ben ik echt niet te genieten.
De volgende dat zit ik op het werk en whapp de gastouder of ze een bepaalde dag een hele dag kan opvangen ipv een halve. Binnen een minuut gaat de telefoon en ik denk nog, die is snel! Nou, ze belde niet om over die halve dag te praten, maar om te zeggen dat ze de opvang niet meer wil doen. Ze voelde geen klik meer met mijn dochter en met mij... Gezegd dat ze 's avonds maar even terug moet bellen, want ik zat op het werk en er stonden alweer klanten voor de deur. Ik tussen de middag rap rap opzoek naar een nieuwe gastouder want maandag moet N. weer naar de opvang kunnen! Ik kan nog geen vrij vragen en mijn vriend kan op zo'n korte termijn ook niets meer op zijn werk regelen. Gelukkig een hele lieve gastouder gevonden, de volgende dag konden we meteen langskomen voor een kennismakingsgesprek.

Gastouderbureau gebeld om te zeggen hoe het gegaan was en dat ik het absoluut niet vond kunnen hoe de vorige gastouder met ons om is gegaan. Ik heb extra kosten moeten maken om een nieuwe te vinden, gelukkig is mijn baas heel flexibel, maar toch! Maar dus, de vrijdags belde gastouder 1 me op om uit te leggen hoe en wat. Nou, ik moet eerlijk zeggen dat ik mijn frustratie's niet onder controle heb kunnen houden en gezegd dat ik haar een prettig leven wens maar d'r niet meer hoef te zien.

Maandag. N. naar gastouder 2 gebracht en met een prettig gevoel daar achtergelaten om 's middags haar weer op te halen. Danielle, N. krijgt waterpokken... oh, heeft het nu toch doorgezet? Zij dacht van wel. Goed, ze hoeft er volgende week pas weer heen en misschien is het dan wel over. We hebben vrijdag even contact om de fysieke toestand van N. te bespreken en af te spreken wat we doen met de opvang. Ondertussen zou zij de contracten regelen met het gastouderbureau waarbij wij waren. Vet aardig natuurlijk, want dat hoeft ze natuurlijk niet te doen. Ze had ook kunnen zeggen dat we maar contact op moesten nemen met het gastouderbureau waar ze al bij was. Donderdags krijg ik een telefoontje, ze gaat toch niet met "mijn" gastouderbureau in zee, ze voelt zich er niet prettig bij hun werkwijze. En dat kan, geen probleem. Meteen geregeld dat we bij het andere gastouderbureau ingeschreven kunnen worden, dus dat komt wel goed.

Een week later krijg ik telefoon van het gastouderbureau. Er is een kans dat er bij de verbouwing van gastouder 2 asbest is vrijgekomen, er mag daar niemand naar binnen. Gelukkig hebben ze wel een andere gastouder gevonden die de opvang over wil nemen, als wij dat ook willen uiteraard. Prima, gastouder 3 gebeld en N. daar gebracht. Voelt goed.

Vandaag telefoon gekregen van het gastouderbureau. De woning is door de GGD veilig verklaard en maandag kan N. daar gewoon weer heen. Joepie! Helaas, het was te mooi om waar te zijn, want een paar uur later belt ze weer. Tsja, de GGD kan de woning wel goedkeuren, maar de gemeente dacht daar toch anders over. Nou...toen brak ik hoor... moet N. weer ergens anders heen. Gelukkig kan ze voorlopig bij gastouder 3 terecht. Fijn! Maar zal blij zijn als ze weer lekker naar gastouder 2 kan, want daar voel ik me toch prettiger bij en is logistiek voor ons ook handiger!

Oja, voordat ik vragen krijg waarom ik het tovertuig wel bij naam noem en de gastouders niet? Het tovertuig is een grote organisatie (sorry, ze heten anders, maar ik vond dit wel toepasselijk voor de instantie) en de gastouders wil ik niet persoonlijk met naam en toenaam hier op internet zetten. Vandaar dus.

Nou, het is een lang verhaal geworden, maar ik moest het echt even kwijt hoor! Misschien verwijder ik de blog ook wel weer in het weekend, weet nog niet, maar zo van me afschrijven lucht mij altijd wel op.

Prettig weekend dames!